სამსახურში "დამსაქმებელს" იმდენი გადავუხადე, ახლა უფასოდ როგორ დავთმო? - ემიგრანტის წერილი

როდესაც უცხო ქვეყანაში ახალი ჩასული ხარ, ჯერ არც ენა იცი, არც სამსახური გაქვს და ბინაში საქართველოდან წამოღებული ორი კაპიკის გადახდა გიწევს, ყველანაირ სამსახურზე თანახმა ხარ. აღარ აქვს მნიშვნელობა, ავადმყოფია, ალცაიმერი, ჩავარდნილი თუ 15 კატა ჰყავს სახლში, ფულის გადახდაზეც თანახმა ხარ და მხოლოდ იმაზე ფიქრობ, რომ როგორმე "თავი სადმე შეყო", ხარჯები შეამცირო და თვის ბოლოს, სახლში საჭმლის ფული მაინც გაგზავნო.

იტალიაში გასულ წელს, წინასაშობაოდ ჩამოვედი და მაშინვე "მომახარეს" - ამ დროს რას მოდიოდი, ყველაზე ცუდი პერიოდიაო. ზოგი მამშვიდებდა, თუ ოჯახს "ბადანტე" სჭირდება, შობას და აღდგომას არ უყურებენო. როგორც ჩანს, ძალიან არავის დასჭირდა მომვლელი, არც მაშინ და არც შემდეგი რამდენიმე თვე. ასე ვიარე თითქმის ხუთი თვე უმუშევარმა, ხან ვინ მეხმარებოდა და ხან ვინ მაწვიდად საჭმელს. სახლის მეპატრონე ქართველ ქალს კი ვეცოდებოდი, მაგრამ როგორც ჩანს, არა იმდენად, რომ სახლის ქირა დაეცდია. ვალის ვალზე აღება დავიწყე, უკვე მართლა სულერთი იყო რა სამსახურში შევიდოდი. ასეთ გაჭირვებულ მდგომარეობაში ვიყავი, როდესაც ერთმა ქართველმა დამირეკა და მითხრა, რომ მეზობელ ქალაქში სამსახური იყო, მაგრამ იყიდებოდა. რას დავეძებდი, ოღონდ ქირა არ მქონოდა გადასახდელი.

მანამდე სამსახურებში ფულის აღებაზე და "დამსაქმებლებზე" ისე ვბრაზდებოდი, ვწყევლიდი და ვკრულავდი, მაგრამ ხუთთვიანმა უმუშევრობამ, ენა ჩამაგდებინა. ასე შევედი სამსახურში, რომელშიც პირველივე თვეს, მთელი თვის ხელფასი წამგლიჯეს. რაც მე მაშინ იმ ადამიანს ვუსურვე, შვილები რომ მშივრები დამიტოვა, ის რომ აუსრულდეს, რამდენიმე თაობას გასწვდება.

ამ სამსახურში მეექვსე თვეა ვმუშაობ, მაგრამ მეგობარმა გაცილებით მსუბუქი სამუშაო მიშოვა, ცოტა უკეთესი ანაზღაურებით და გადასვლას ვაპირებ. ჩემს ადგილზე ორი ქალი უკვე შევიპირეთ, რომ მოხუცის შვილს ვაჩვენოთ, მაგრამ დიდ გაჭირვებაში აღმოვჩნდი, ამ სამსახურში ექვსი თვის წინ იმდენი მაქვს გადახდილი, ასე უფასოდ როგორ დავთმო, არადა არც იმ მუქთახორებივით მინდა მოვიქცე, სხვის ხარჯზე რომ ცხოვრობენ აქ და წურბელებივით სისხლს წოვენ ემიგრანტებს.

მანანა, 62 წლის