ამბავი კაცისა, რომელიც 21-ე საუკუნის ერთ დიდ ქალაქში, შეშით თბება

ჟურნალისტი ნინო თარხნიშვილი, სოციალურ ქსელში, ნამდვილ ამბავს გვიზიარებს სახელწოდებით - "კაცი, რომელიც შეშით თბება", რომლის შემსწრეც, პროფესიული მოვალეობის შესრულებისას გახდა.

"მის სახლს რომ მიაგნო, ჯერ მაღაზია "კარამელი" უნდა გაიარო, ნუცუბიძეზე. მერე აუყვე ნაცრისფერ აღმართს, ალაგ-ალაგ, აქეთ-იქით, კარალიოკები რომ აყრია ბატონებივით. თეთრი ტაქსი ღმუილ-ღმუილით მიუყვება ოღრო-ჩოღრო გზას და მივყავართ ჩვენ:  მე, ოპერატორი და კამერა. საქმე გვაქვს ამ აღმართზე. სახლში მივდივართ კაცთან, რომელიც შეშით თბება და ამ შეშას მისთვის შემოდგომობით გამგეობა ეზიდება. კაცი უნდა ჩავწეროთ. კადრები გადავიღოთ. გავატარ-გამოვატაროთ. შეშა ვაჩეხინოთ. ნაკვერჩხალი ვაჩხრეკინოთ. ადვილი ხომ არ არის ვიდეო-სიუჟეტის მომზადება კაცზე, შეშით რომ თბება 21-ე საუკუნის ერთ დიდ ქალაქში. ღუმელი ბოლავს. იასამნისფრად შეღებილი ფიცრის კარი ზანტად ჭრიალებს. ნათურა ბჟუტავს. ცოლი მეზობელ ქალთანაა გადასული, საბნის კერვაში ეხმარება. ვახშმის ფულისთვის. ბიჭი, რომელიც მეცამეტე წელში დგას, სკოლაშია. ფარდით გატიხრულ 9 კვადრატულ ვითომ ოთახში, ფეჩი რომ ხრჩოლავს, ეს ბოლი თუ უღიტინებს ყელში ალბათ და ღმერთს ახველებს. მარიამიც რაღაცნაირად იშმუშნება ამ გამჭვარტლული, ჩამოფხავებული კედლიდან, ჩვილს იკრავს გულში და ფანჯარაში გახედვას ცდილობს, იმ ფანჯარაში, შუშის ნაცვლად Skyler - ის თეთრი პარკი რომ აუკრავს კაცს, რომელიც შეშით თბება და წამდაუწუმ, თავს იმართლებს:"ცოტა საქმეა? დილაობით ბიჭს სკოლაში თბილად რომ უშვებ"… ბიჭს, რომელსაც კლასში შესულს წიგნებთან ერთად შეშის სუნიც შეაქვს და იქნებ ვინმე ცხვირსაც უბზუებს... იასამნისფრად შეღებილი კარი ზანტად ჭრიალებს. გამჭვარტლულ კედელზე ჩამოკიდებული მარიამი პატარა ჩვილით, თვალს გვაყოლებს, კარში გასულებს. ამ კარში ის და მისი ჩვილი დღეს ვერ გამოვლენ. ვერც ხვალ და ვერც ზეგ. კაცი, რომელიც შეშით თბება, მის იმედზეა, ვერ მიატოვებს."