“თავი ყველას თავისუფალი ჰგონია, რადგან ქუჩაში ყვირილის უფლება აქვს“ - „ოქროს საწმისი“

მწერალი, თემურ კილაძე, რომლის წიგნი „ოქროს საწმისი“ ახლახან იტალიურმა გამომცემლობა „ალბატროსმა“ გამოსცა, სოციალურ ქსელში, წიგნში მოყვანილ იმ ციტატების შესახებ წერს, სადაც პუტინის დიქტატურა და რუსული ოკუპაციის შესახებ წერია.

„ოქროს საწმისი“ იტალიურ ენაზე გამოიცა და იტალიელი მკითხველი დეტალურად გაეცნობა, ჩვენი ქვეყნის უახლეს ისტორიას, რომელმაც საქართველო სიღარიბის ზღვარზე მიიყვანა. 

თემურ კილაძე: "ოქროს საწმისი" საქართველოში გამოვიდა 2016 წელს და არავინ არ (ვერ) მიაქცია ყურადღება. მაშინ დავაფიქსირე რომ პუტინი მკვლელია, არა აქვს მნიშვნელობა ვისი მკვლელია, ქართველების, უკრაინელების, სკრიპალების, ლიტვინენკოს!! ამ წიგნში ეგეთ პუჭურა მკვლელ დიქტატორებს ძალიან ცოტა ადგილი უკავიათ, მაგრამ ბობოლა ბობოლებს... მათ ყველას ერთი სახელი დავარქვი „სადამ ხუსეინი“, პატარა სადამი, დიდი სადამი, ავტომექანიკოსი სადამი... მხოლოდ ერთს ჰქვია ბუნჩულა ბაბუ, ხომ მიხვდით ვინაა ეს ბუნჩულა ბაბუ?!

ეს კი ამონარიდია ოქროს საწმისიდან:

“უკვე ის პერიოდია, როცა კომუნიზმი დამთავრდა. სტალინის არავის ეშინია და საფლავიდანაც კი ამოიღეს. თავი ყველას თავისუფალი ჰგონია, რადგან ქუჩაში ყვირილის უფლება აქვს.
უკვე ის პერიოდია, როცა ამბობდნენ, პუტინმა კაკებეშნიკი ლიტვინენკო პოლონიუმით მოწამლაო. უფრო სწორად, მეგობარს მოაწამლინაო. რისთვის არ ვიცი, მგონი, რაღაც თქვა თუ დაწერა. კიდევ კარგი, ეგეთი მეგობრები, მგონი, არ მყავს, თორემ ასეთის დაწერისთვის, ნეტავ, რას მიზამდნენ. ესეც ხომ თუთუნის გაზეთში გახვევა არაა.

ჰო, უკვე ორი ათას თხუთმეტი წელია, სხვაგან არ ვიცი, მაგრამ საქართველოში ხალხს არც ფული აქვს და არც საჭმელი. სამასი ათასზე მეტი შიმშილობს და უკვე ალაგ-ალაგ ისმის, სტალინი სჭირდება ქვეყანასო.
ბუნჩულა ბაბუ ეშმაკურად, ულვაშებში იღიმის.“ - წერს თემურ კილაძე.

სხვა სიახლეები:

📌 ესპანეთი: “გაოცებული ვარ ესპანელი ხალხის მხარდაჭერით. კიდევ უფრო მეტად გაკვირვებული ვარ, რამხელა თანადგომას გვიცხადებენ ჩვენ, ქართველებს“

📌 იტალია: “ქართულ დროშას სადაც ნახავთ იქ მოგროვდით გთხოვთ“

📌 „ვტიროდი, იტალიელი ქალბატონი მაკვირდებოდა - უკრაინელი ხარ?! - არა ქართველი! საოცარი ერი ხართ ეს ქართველებიო“ - ემიგრანტის წერილი