"გურიაში, ერთი ახალგაზრდა ქალი, მშობიარობისას გარდაიცვალა. საბედნიეროდ ბავშვი გადარჩა, მაგრამ სამშობიარო ტრამვის გამო ცერებრალური დამბლის დიაგნოზი დაუსვეს. როცა მამამ, შვილის დიაგნოზი გაიგო, უარი თქვა მასზე..." - რას წერს ოჯახი, რომელმაც ნუცა იშვილა

ფეისბუკის ერთ-ერთ ჯგუფში ემოციური წერილი ვრცელდება, რომლის ავტორიც, საზოგადოებისგან დახმარებას ითხოვს. 

ავტორის წერილს, ჩვენ უცვლელად გთავაზობთ:

"რამდენიმე წლის წინ გურიაში, (კერძოდ სოფელ ბახვში) ერთი ახალგაზრდა ქალი სახელად ნინო, მშობიარობისას გარდაიცვალა.

საბედნიეროდ ბავშვი გადარჩა, (გოგონა ნუცა ჭელიძე) მაგრამ სამშობიარო ტრამვის გამო ცერებრალური დამბლის დიაგნოზი დაუსვეს. როცა მამამ, შვილის დიაგნოზი გაიგო, უარი თქვა მასზე და ბავშვთა თავშესაფარში დატოვა.

მე ალექსანდრე ვარ ( მეტრეველი) მე და ჩემი ოჯახი თბილისში ვცხოვრობდით, ნაწილობრივ მსგავსება კი ერთი ის იყო ჩვენსა და ზემოთხსენებულ ოჯახს შორის, რომ ჩემს ძმასაც (გიორგის) ცერებრალური დამბლის დიაგნოზის მწვავე ფორმა ჰქონდა, დედა იმედს არ კარგავდა, თან ყვებოდა, მთელი 6 წელი, მაგრამ 6 წლის და რამდენიმე თვის იყო რომ გარდაიცვალა.(ჩემი ძმა გიორგი)

შემდეგ რაღაც პერიოდის მერე დედაჩემი (ნანი გაგლოშვილი) მივიდა ბავშვთა სახლში და იგივე დიაგნოზის მქონე ორი ბავშვი, გიორგი და ნუცა წამოიყვანა და იშვილა. გარშემო მყოფების ნაწილი გაგიჟდაო დედაზე იძახდნენ, ნაწილიც განცვიფრებისგან ხმას ვერ იღებდა. მოკლედ ერთი რამ ცხადი იყო, დიდი ტვირთი აიღო დედამ საკუთარ თავზე, და მე და მამაც მხარში დავუდექით.

არ ვამეტებ რომ იტყვიან ცივ ნიავს არ აკარებდა დედა ბავშვებს, გაუკეთა ოპერაცია ფეხებზე ორივე ბავშვს, რეაბილიტაცია, მასაჟი და ა.შ.

ცდილობდა უკეთესობისკენ შეეცვალა ბავშვების ჯანმრთელობა, რაც ნაწილობრივ შეძლო.

(თავშესაფარში ბავშვებს წყალს არ ასმევდნენ იმის გამო რომ ტუალეტი არ მოეთხოვათ ხშირად, და მომვლელებს ნაკლები საქმე ქონოდათ, ბავშვებს ამის გამო ყელი უშრებოდათ. როცა ბავშვები რამდენიმე დღის მოყვანილები იყვნენ ჩვენთან სახლში, და როცა დედა კოვზით აჭმევდა მათ, ბავშვები ჩუმად ერთ ნაჭერ პურს მოიპარავდნენ და ჯიბეში ინახავდნენ, ეს იმიტომ რომ იქ თავშესაფარში ჭამდნენ იმდენს რამდენსაც მიუტანდნენ და არა იმდენს რამდენიც ბავშვებს უნდოდათ)

დედამ ასწავლა ბავშვებს ლექსები, მოთხრობები, გიორგის ინგლისურიც კი შეასწავლა რაღაც დონეზე.

შემდეგ მამა გულის შეტევით გარდაიცვალა, და დედას აღებული ტვირთი უფრო დამძიმდა.

ნაშვილები ბავშვებიდან, ბიჭის (გიორგი) ბიოლოგიური მამა ჩვილის ჩაბარებიდან 10 წლის მერე პირველად გამოჩნდა და შვილის დაბრუნება მოითხოვა, გიორგის ჩვენი დატოვება ძალიან არ უნდოდა ისევე როგორც ჩვენ არ გვინდოდა გიოს გაშვება სხვაგან. მისი ოჯახი ჩვენ ვიყავით, მაგრამ რადგან სრულწლოვანი არ იყო მისი აზრი არავინ გაითვალისწინა, ჩვენი მითუმეტეს..

რაც შეეხება ნუცას ის დღემდე ჩემთან არის, და სამწუხაროდ მასზე ზრუნვა ახლა მხოლოდ მე მიწევს, რადგან დედაც გარდაიცვალა.

ამ წუთას ვართ უკიდურეს გაჭირვრბაში, არანაირი საკვები არ გვაქვს.

გთხოვთ თუ ვინმეს შეუძლია დახმარება შეგვეხმიანოს",-წერს წერილის ავტორი.

ასევე დაგაინტერესებთ:

🔵"ჩემო თათულია! სიცოცხლე გაჩუქე, ვერ გაგზარდე... ღმერთი მაპატიებს უშენობას... ვერასოდეს გიხილავ, მაგრამ ბედნიერებას გისურვებ" - დედის ემოციური წერილი გაშვილებულ შვილს (ფოტო)

🔵" მე არ შემიძლია უბრალოდ გავქრე იმის გამო, რომ თავს არ ვგრძნობ კარგად" - ნეკა დოროყაშვილი

🔵საფრანგეთში კაცმა ლატარიაში 160 მილიონი ევრო მოიგო